Maand: mei 2018

Iets wat elke aanstaande moeder en vader heel erg leuk vindt zijn de momenten waarop je een echo krijgt. Bij een echo krijg je de baby in je buik te zien door middel van geluidsgolven. Een echo kan zowel uitwendig als inwendig gemaakt worden. In het begin van de zwangerschap gaat de voorkeur vaak uit naar een inwendige echo.

Wanneer een echo tijdens je zwangerschap?

Wanneer je precies een echo krijgt tijdens je zwangerschap kan per verloskundige praktijk verschillen. Meestal is het zo dat je een zogenoemde termijn echo krijgt rond de 9 à 10 weken zwangerschap en daarnaast krijg je ook een 20 weken echo. Bij een 20 weken echo worden onder andere lichamelijke afwijkingen onderzocht. Dit kunnen afwijkingen zijn zoals een open ruggetje, een waterhoofd, etc. Dit is tegelijkertijd ook het aantal echo’s dat je vergoed krijgt vanuit je zorgverzekeraar. Toch is het zo dat er bij sommige verloskundige praktijken ook een groei echo gedaan wordt, deze vindt meestal plaats bij 30 weken of een liggingsecho bij 36 weken. Bij sommige omstandigheden bieden praktijken ook meerdere echo’s aan, dit kan zijn omdat de verloskundige twijfelt over de groei van de baby of andere zaken zoals de hoeveelheid vruchtwater. Vaak is het ook zo dat als je meer dan een kindje verwacht dat er ook vaker echo’s gemaakt worden, deze worden dan natuurlijk gewoon vergoed. Wil je er zelf voor kiezen om meer echo’s te maken dan kun je ervoor kiezen om een pretecho te laten maken. Sommige van deze pretecho praktijken bieden ook een geslachtsbepaling echo bij 13 weken aan.

Waarom niet meer echo’s?

Het nut van meer echo’s is niet bewezen dus er wordt zeker voorzichtig mee gedaan. In principe kan een echo maken geen kwaad maar om het onnodig vaak te doen wordt meestal afgeraden. Het is namelijk zo dat het echo apparaat gebruik maakt van radiogolven welke ook warmte afgeven. De meeste baby’s reageren op deze warmte en het is dan ook niet wetenschappelijk bewezen hoe zij dit ervaren en of ze hier last van hebben. Daarnaast wordt te veel echo’s maken ook afgeraden omdat het eigenlijk niet nodig is. Als een zwangerschap gewoon goed verloopt dan zijn er ook alternatieven om bijvoorbeeld de groei van de baarmoeder te controleren. Zo kan de baarmoeder groei met de hand gemeten worden, natuurlijk is dit niet altijd even betrouwbaar maar dit is hetzelfde risico bij een echo.

Als je de naam tenniselleboog of tennisarm hoort denk je vanwege de naam direct aan de sport tennis. Toch is dat niet helemaal terecht. Deze blessure komt inderdaad voor bij tennissers, met name door het gebruik van de backhand, maar bij de meeste gevallen (95%) gaat het om niet-tennissers. De tenniselleboog is een overbelasting van de pees van de (hand)strekspier, deze loopt van de onderarm via de pols naar de elleboog. Je gebruikt deze spier als je je elleboog strekt, maar ook als je je hand buigt.

Hoe kun je een tenniselleboog krijgen?
Zoals gezegd hoef je dus niet te tennissen om last te krijgen van een tenniselleboog. Deze blessure ontstaat namelijk door overbelasting of verkeerde belasting van de strekspieren. Dit kan bijvoorbeeld komen door het tillen van zware dingen, zoals boodschappen of kinderen, het ontbreken van stuurbekrachtiging in de auto, zwaar huishoudelijk werk, schilderen of veelvuldig gebruik maken van de computer.

Wat merk je van een tenniselleboog?
Wanneer je een tenniselleboog oploopt heb je behoorlijke last van de buitenkant van de elleboog, wanneer de pijn aan de binnenkant van de elleboog zit spreken we van een golfelleboog. De pijn kan soms ook uitstralen naar de pols, onderarm of zelfs je bovenarm en schouder. Omdat de pijn meestal hevig is, maar vaak ook weer wegtrekt, blijven veel mensen lang lopen met deze blessure.

Wat te doen
Als de huisarts de diagnose tenniselleboog heeft vastgesteld, is het belangrijk dat je rust houdt. Eventueel is het ook mogelijk om een elleboogbandage te dragen om wat extra steun te geven aan het gewricht. Verder kun je bij de fysiotherapeut terecht voor verschillende oefeningen, kan er medicatie worden gegeven tegen de pijn en ontsteking en er kan gekozen worden voor een plaatselijke injectie. Met deze blessure lig je er wel een tijdje uit, gemiddeld gezien duurt de genezing namelijk zo’n 9 maanden. Mocht niets helpen en blijven de klachten nog langer aan, dan kan een operatie worden overwogen.